Οι πύργοι της Μάνης είναι οι στρατιωτικές σφραγίδες μιας ένδοξης εποχής. Είναι η οχυρωματική έκφραση του αγωνιστικού πνεύματος της περιοχής και υπάρχουν σε όλα τα σημεία της Μάνης. Οι πρώτοι οχυρωματικοί πύργοι στην οικοδομική αρχιτεκτονική της Μάνης εμφανίζονται κατά το δεύτερο μισό του 13^ου αιώνα. Όταν οι Βυζαντινοί πήραν το Μυστρά και το Νίκλι της Αρκαδίας, πολλοί φράγκοι αξιωματούχοι εγκαταστάθηκαν στις περιοχές της Κοίτας και των Νομίων και έχτισαν τα οχυρά τους. Πύργους - οχυρά έχτισαν και το 15^ο αιώνα οι Μανιάτες στρατιώτες που γύρισαν από τη Δύση, όπου έπαιρναν μέρος στους πολέμους των Βενετών.

Η κύρια αιτία που δημιούργησε την επιτακτική ανάγκη οχύρωσης του μανιάτικου σπιτιού με πύργο ήταν πρώτα απ’ όλα ο συγκεντρωτισμός και ο διαχωρισμός ταυτόχρονα της μανιάτικης κοινωνίας σε πατριές ή γενιές και η αναγκαιότητα του γενάρχη να εξασφαλίσει, και διασφαλίσει, πόρους ζωής για τη γενιά του.

Η οικοδόμηση του οικογενειακού πύργου ήταν το μεγάλο όνειρο και ο απώτερος στόχος της ζωής του Μανιάτη και κοινή υποχρέωση όλων των αρσενικών μελών της γενιάς.

Ο πύργος ήταν ο προμαχώνας της ελευθερίας μα και το οχυρό των αντιμαχομένων στις φοβερές μανιάτικες έχθρητες. Μέσα στον πύργο έβρισκαν όλοι ασφαλές καταφύγιο, στις δύσκολες ώρες και από τον πύργο αμύνονταν νικηφόρα οι πολεμιστές της γενιάς, σε καιρό βεντέτας. Σε άσχημες ώρες εξωτερικών εχθρικών επιθέσεων ήταν το απόρθητο κάστρο τους και σε ειρηνικές μέρες η εγγύηση για ήσυχη ζωή.

Κι όταν οι Βαυαροί του Όθωνα επιχείρησαν να τους γκρεμίσουν κουβαλώντας στη Μάνη χιλιάδες στρατό, οι Μανιάτες συνενώθηκαν και τους ανάγκασαν να φύγουν ντροπιασμένοι από τη γη τους.